1 MAYIS İŞÇILERİN GÜNDEMİNDE NEDEN YOKTU?

1 MAYIS İŞÇILERİN GÜNDEMİNDE NEDEN YOKTU?

İşçilerin gündeminde 1 Mayıs yok.

İşçiler,

ücret düşüklüğünü,

yoksulluğu,

enflasyonu,

işsizliği

konuşuyorlar ama İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs gündemlerinde yok.

Neden?

Çünkü işçilerin gündemine 1 Mayısı sokacak olan sendikalar ve de sol partilerin büyük çoğunluğunun kendi gündeminde 1 Mayıs yok.

Yok yok paylaşımlarına, yaptıkları açıklamalara bakmayın. Sıradan bir gün olmuş onlar için 1 Mayıs. Adettendir diyerek açıklama yapıyorlar. Taksim demeleri sizi aldatmasın. 1 Mayısa işçi taşımak için çalışmaları var mı ona bakın. Bu yıl özellikle İstanbul da birkaç meydanda yapılan işçilerin ve hatta sendika yöneticilerinin katılmadığı basın açıklaması ile yada yine birkaç kişi ile dağıtılan bildirilerle işçilerin gündemine 1 Mayıs girmez. Girmedi de. Örgütsüz bir biçimde katılabilen işçiler elbetteki tüm olumsuz şartlara rağmen 1 Mayıs eylemlerine katılmaya çalışıyor.

Her zaman olduğu gibi bu 1 Mayısta da sol partiler DİSK nerede toplanacağını açıklamadığı için sessizliklerine sessizlik kattılar. Çünkü kitlelerle hiçbir bağları yok. Eklemlenecek, bayrak gösterecek yeri bilmek istediler. Ve hepsi eleştirdikleri CHP'nin kontrolüne girdiler.

1 Mayıs İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü değil mi? Evet.

Uluslararası Dayanışma var mı? Yok.

Filistin’deki katliama karşı ses çıkartan yok denecek kadar az.

ABD-AB Emperyalizmine karşı tek bir sözleri yok. Emperyalizme karşı mücadeleyi sınıf mücadelesi ile bağını kuramıyorlar. Ücret sendikacılığı yapıyorlar diyeceksiniz belki. Toplu iş sözleşmeli işçilerin ücretleri de ortada.

Birlik var mı? Yok. Kendi elindekini kaybetmemek için dışarıya kapatmışlar kendilerini.

Mücadele var mı? Yok. Olmayan mücadeleyi varmış gibi anlatmaya çalışıyorlar.

Dayanışma var mı? Yok. Onlarca işçi direnişi sırf dayanışma olmadığı için sonuç alması uzamış yada yarıda kalmıştır.

Bugün 1 Mayıs denilince akla Taksim gelir. Dün Taksimden vazgeçenler DİSK ve tüm sol parti ve gruplar bugün yeniden Taksim demeye başladılar.

Ve eksiksiz, Nakliyat-İş Sendikasının 10 yıldır tek başına verdiği Taksim mücadelesi için Saraçhane de toplandılar.

Ve sanki dün Maltepe dolgu alanına, Bakırköy pazar yerine kaçmamış gibi davrandılar.

(Kesintisiz Taksim mücadelesi veren HKP'nin ayrı ve özel bir yeri vardır. )

Son yıllardaki DİSK yönetimlerinin ve kendine solcuların dün söyledikleriyle bugün söyledikleri birbirini tutmuyor. İşçilerin gündeminde 1 Mayısın neden yer almadığının cevabı burada yatıyor.

İşçiler, emekçi halkımız güvenmek, inanmak istiyor ama onlar güveni boşa çıkartmaktan birbirleriyle yarışıyor. Ve her geçen gün işçilerden uzaklaşıyorlar.

1 Mayıs neden işçilerin gündemine girmiyor?

İşçileri örgütleyecek, yön verecek DİSK'in başına sadece konuşsun diye yöneticiler seçiliyor. Sorumluluklar veriliyor ama kesinlikle karar verme yetkisi onlarda yok. Kararı onları DİSK'in başına getirenler arka planda veriyor. Aslında bir çok sendikanın durumu bundan ibarettir. Yani icazeti alan sendikacılar kendine icazetçi sendikacı seçiyor DİSK'in başına getiriyorlar.

Benzer bir durumda sol partiler için geçerlidir. Bir anda parlatılıyor, öne çıkartılıyorlar. Bir figür ortaya çıkıyor. Yani mücadeleleri olduğu için değil lafazan oldukları için bilinir hale getiriliyorlar. Elle tutulur yaptıkları hiç birşey yoktur.

Bugün ülkemizde hak almak için örgütlülük yada mücadele değil bireysellik öne çıkartılmış durumdadır.

DİSK'in genel başkanı çıkıp televizyonda konuşunca işçilerin sorununun anında çözüleceği inancı yayılıyor. Mücadelenin neresindeler diye soran yok. Kimse merak edip DİSK Genel Başkanın kendi sendikası için ne yaptığına bakmıyor.

Ve kullan at figürler yanıp sönüyor. Ama hep oluyorlar.

Maalesef ortaya çıkan figürler, işçi sınıfından, emekçi halktan kopuk sadece konuşuruyorlar. Ne konuştuklarını kendileri dahi anlamıyor. Halkın yaşadığı sorunlardan uzak yaşıyorlar.

Halkın ve işçi sınıfımızın yaşadığı yokluk ve yosulluğun sebebini basite indirgiyorlar.

Ne iktidara nede muhalafete yönelik kısmi eleştirileri mücadele olmayınca yüzeysel kalıyor,anlamsızlaşıyor. Halkın yaşadığı sorunların kaynağının ABD-AB Emperyalizminin bir sonucu olduğunu düşünmek istemiyor, emperyalizmin savaş örgütü NATO’yu algılayamıyorlar.

Sebepler doğru analiz edilmeyince kime karşı nasıl yapılacağı konusunda doğru bir mücadele yöntemi otaya çıkmıyor. Bu nedenle kişiler öne çıkartılıyor. Onlarda hem nalına hem mıhına vuryorlar. Onlar hem nalına hem mıhına, süslü sloganvari söylemlerle, vurdukça işçilerde bir beklenti, birşeylerin değişeği algısı oluşuyor.

Evet 1 Mayıs Günü Saraçahanede, bilinen gerçek bir kez daha görüldü ki DİSK hiçbir çalışma yapmamış. Sadece kanal kanal dolaşıp 1 Mayısı anlatmakla işçiler meydan inmiyor. Sözümona sol partilerin zaten işçilerle bir bağı yok ki çalışma yürütsün.

1 Mayıs'ın işçilerin gündemine girmemesinin nedeni hak arama mücadelesinin kişilere bağlanarak örgütlülüğün önemsizleştirilme, bireyselleştirme çabasından kaynaklanmaktadır.

Örgütlülüğün önemsizleştirilmesine karşı gerçek devrimci ve mücadele edenlere daha çok iş düşüyor.

Selam olsun mücadele edenlere...

Miroğlu