DİSK’İN ANKARA’YA TAŞINMASI

DİSK’İN ANKARA’YA TAŞINMASI: TARİHİYLE VE KİMLİĞİYLE ÇELİŞEN BİR KARAR

DİSK Yönetim Kurulu tarafından bugün yapılan bilgilendirme açıklaması, Genel Merkezin Ankara’ya taşınmasını “tarihsel bir kararın hayata geçirilmesi” ve “tüzük hükmünün uygulanması” olarak göstermeye çalışmaktadır. Ancak bu anlatı, hem tarihsel gerçeklerle hem de DİSK’in kendi iç süreciyle örtüşmemektedir.

Özellikle 17. Genel Kurul’da taşınma kararının onaylanmadığı gerçeği, açıklamanın “oybirliğiyle kabul edildi” ifadesini boşa düşürmektedir.

1. 17. GENEL KURUL’DA TAŞINMA KARARI OYLANMADI.

Bilgilendirmede, 2024 Şubat’ında yapılan 17. Genel Kurul’da “tüzük değişikliklerinin bir bütün olarak oybirliğiyle kabul edildiği” belirtilmektedir. Ancak bu doğru değildir.

17. Genel Kurul’da, taşınma kararının oylanmasına veya onaylanmasına dair herhangi bir işlem yapılmamıştır. Delegeler arasında konunun tartışmaya açılmadığı, taşınmaya ilişkin yeni bir irade beyanı ortaya konmadığı herkesin malumudur.

Dolayısıyla “oybirliğiyle kabul edildi” ifadesi, tarihsel bir gerçeği çarpıtmakta, DİSK tabanını yanıltmaktadır.

2. 1980 KARARINA DAYANMAK TARİHSEL BAĞLAMI YOK SAYMAKTIR

Yönetim Kurulu, 1980 Genel Kurulu’nda alınan kararın darbe nedeniyle uygulanamadığını hatırlatıp bugünkü taşınmayı “tarihsel borç” olarak sunuyor.

Oysa 1980’in toplumsal koşulları, sendikal mevzileri ve DİSK’in örgütsel gücü bugünkünden tamamen farklıydı. (Ne olursa olsun Ankara’ya taşınması o gün içinde yanlıştır.)

Bugün o karara dayanmak, tarihi anlamından koparmak, o dönemin ruhunu biçimsel bir gerekçeye indirgemektir. DİSK, 1980’de yasaklanan değil, 2020’lerde yeniden güçlenmesi gereken bir örgüttür.

3. HUKUKİ USUL MEŞRUİYETİ GARANTİLEMEZ

Açıklamada sürekli olarak “Genel Kurul kararı usule uygundur, itiraz olmamıştır” denmektedir. Ancak DİSK’in meşruiyeti salt tüzük hükümlerinden değil, işçi sınıfının iradesinden gelir.

Tabanın tartışmadığı, şeffaf biçimde oylanmayan, sendikal organlarda yeterince konuşulmadan alınan kararlar biçimsel olarak doğru olsa da sınıfsal açıdan gayrimeşrudur. Ki ortada doğru olmayan beyan vardır.

4. DİSK’İN TARİHİ VE MÜCADELESİ İSTANBUL’DADIR

DİSK, işçi sınıfının sanayi kentlerinde, özellikle İstanbul, Kocaeli, Bursa hattında filizlenmiştir. 15-16 Haziran Direnişi’nin, grevlerin, fabrika işgallerinin merkezidir bu bölge. 1 Mayıs denilince İstanbul Taksim gelir akıllara..

Ankara’ya taşınmak, bu tarihsel kökten kopmak, işçi sınıfının yaşam alanlarından bürokrasinin merkezine çekilmek anlamına gelir.

Bu karar, DİSK’in “bağımsız sınıf örgütü” kimliğini zedeleyen politik ve sembolik bir geri adım niteliğindedir.

5. GENEL-İŞ’İN DAYATMASI: DİSK’İ ŞUBEYE DÖNÜŞTÜRME GİRİŞİMİ

Bu taşınma kararı tamamen Genel-İş Sendikası’nın dayatmasıdır.

Genel-İş, DİSK’i adeta kendi uzantısına, bir şubesine dönüştürmek istemektedir.

Bu durum, DİSK’in konfederal yapısına, eşit sendikalar ilkesiyle tanımlanan örgüt kimliğine aykırıdır.

Nitekim bu açıklamanın yapıldığı DİSK’inSesi X (Twitter) sayfasında da açıkça görülmektedir: taşınmayı destekleyen paylaşımların büyük bölümü Genel-İş şube başkanları ve yöneticileri tarafından yapılmıştır.

Ki bunlar makamını, dolgun maaşını, altında ki arabayı, koltuğunu kaybetmek istemeyenlerdir. Bunlar sendikal bürokrasinin en katı örnekleridir.

Bu tablo, DİSK’in tarihsel değerleriyle değil, bürokratik çıkar ilişkileriyle açıklanabilir.

6. TAŞINMA DEĞİL, YERİNDE DİRENİŞ DİSK’İ YAŞATIR

DİSK’i büyütecek olan şey adres değişikliği değil işçilerin örgütlü iradesidir.

DİSK, fabrika kapılarında, direniş çadırlarında, grev alanlarında güçlenmiştir — bu mücadele hattı Ankara koridorlarında değil, üretim alanlarında şekillenmiştir.

Eğer DİSK kendi tarihine ve tabanına sadık kalmak istiyorsa, yapması gereken “taşınmak” değil, yeniden işçi sınıfının merkezine dönmektir.

Miroğlu