İşçi Sınıfı Mücadelesinde Solcu Olmak…

İşçi Sınıfı Mücadelesinde Solcu Olmak…

Son söyleyeceğimi en başta söyleyeyim: Sonuç üzerinden eleştiri yapmak, aslında o sonuca alkış tutmaktır.

Bazı sol-sosyalist parti ve grup üyeleri, sadece bir partide yada grupta yer aldıkları için sendikaların imzaladığı satış sözleşmelerini eleştirir. Maksat, sınıf mücadelesine duyarlı olduklarını göstermektir. İşçilerin sorunlarına ve tepkilerine kayıtsız kalmayarak, bu şekilde sınıf mücadelesine dahil olduklarını göstermek isterler. Böylece solcu olurlar…

Ama her satış sözleşmesini eleştirmezler. Tıpkı her işçi direnişine aynı duyarlılığı göstermedikleri gibi. Mesafe koydukları direnişler, görmezden geldikleri mücadeleler vardır. Kendilerinin görmediğini başkalarının da görmediğini düşünerek sessiz kalırlar ve yine solcu olurlar.

Ya da iyi ilişkilere sahip oldukları sendikaların satış sözleşmeleriyle hiç ilgilenmezler. Önce bu sözleşmelerin birkaç maddesini över, ardından çok üstü kapalı, kimsenin duymayacağı şekilde dostane tavsiyelerde bulunurlar. Uyarı değil, tavsiyedir bu... Ama yine solcu olurlar.

“16 milyonun üzerinde işçiden yalnızca 2,5 milyonu sendika üyesi, bunların da ancak 1 milyonu toplu iş sözleşmesi kapsamında çalışıyor” diyerek büyük bir tespit yapar, böylece solcu olurlar.

İşçilerin örgütlenme sürecinde yer almazlar, sendikalaşmaya katkı sunmazlar ama sendikaları yerden yere vururlar. Sendikacıların yüksek maaşlarını eleştirir, o sendikacıları omuzlarında taşıdıkları için işçilere de kızarlar. Oysa o işçiler en azından sendikalara üye olmuşlardır. Bunu görmezden gelirler, yine solcu olurlar.

İşçilerin açlığa, yoksulluğa mahkûm edilmesinden, zor çalışma koşullarından ve sarı sendikacılıktan nasıl kurtulacaklarını anlatmadan sadece eleştirirler. Böylece yine solcu olurlar.

Kölece koşullarda çalışan işçilerin sendikalaşması ve örgütlenmesi için mücadele etmeyen, sarı sendikacılığa karşı işçilerle birlikte saf tutmayan, onlara yol göstermeyen, öncülük yapmayanlar; bir de işçilerin siyasallaşmamasını eleştirir. Fakat işçilerin nasıl siyasal mücadeleye katılacağına dair hiçbir öneri sunmazlar. Yine de solcu olurlar.

Unutulmamalı ki, bazı sendikaların içinde sol söylemleri kullanan, sol terminolojiden bolca yararlanan ama yaptığı sözleşmelerle sarı sendikacılıkta çığır açan sendikacılar vardır. Dışarıdan bakıldığında solcudurlar, ama içlerinde bambaşka bir yapı taşırlar.

Solcu olmak bu kadar kolay olmamalı…

Eleştiri elbette önemlidir, ama pratik mücadele her zaman daha gerçektir.

Miroğlu