SENDİKA AĞALARI TARİH BÖYLE YAZILIR. UZEL MAKİNA İŞÇİLERİ DİRENE DİRENE KAZANDI

Onlar işçiydi, hakları gasp edildi. 5 aylık ücretleri gasp edildi. 10,15, 20, 25 yıla varan kıdem tazminatları gasp edildi. Gençlikleri, çocuklarının gelecekleri gasp edildi. Onlar, haklarının gasp edilmesine karşı 15 yıldır mücadele ediyorlardı. DİSK Nakliyat-İş’in sınıf sendikacılığı öncülüğünde direne direne kazandılar.

Onlar Uzel Makina İşçileriydi. Ama yoktular.

Günde ortalama yüz traktör üretiyorlardı. Ve ürettikleri sadece Türkiye de satılmıyor, Dünyanın birçok ülkesine de ihraç ediliyordu da. İşte o Uzel Makina İşçileri haklarının gasp edilmesiyle birlikte yok sayıldılar. Ne Uzel Makina ne Uzel Makina İşçileri, hiç olmamış gibi yok edilmek istendi. Görmek istemeyen hiçbir göz görmedi, duymak istemeyen hiçbir kulak duymadı, konuşmak istemeyen hiçbir ağız konuşmadı, onları.

Ama onlar vardı.

Hile vardı. Fabrika hile ile iflas ettirilmişti. İçinde hiçbir şey bırakılmamış, talan edilmişti. Fabrikanın arazisi bin bir hile ile yok pahasına satıldı. Peşkeş çekildi

.

İhanet vardı, üyesi oldukları sendika namus-şeref sözü ile ortadan kayboldu. İhanetin adı Türk Metal Sendikasıydı. Parababalarıyla birlik olup işçilere karşı mücadele ettiler. Tehdit, baskı..

Bu da yetmedi. Sendikalarının bağlı olduğu işçi konfederasyonu ve üye sendikalarda onları görmez oldu, ihanet büyüdü.

Sonra işçiler haklarını aramaya başlayınca ihanet genişledi. Sarı gangster Türk Metal sendikasına TÜRK-İŞ’de olduğu gibi DİSK ve HAK-İŞ ve bağlı sendikalar direnişe sesiz kalarak ihanete ortak oldu.

Halkın Kurtuluş Partisi (HKP) dışında, siyasi partiler görmedi. HKP İşçi Sınıfının Partisi olmanın gerektirdiği tavrı gösterdi, hep vardı, varolsunlar...

Solcular, işçi sınıfı, direniş, mücadele, emek, hak diyen solcularımızın birçoğu görmek istemedi direnişi. İhanet birleşti, birlik oldular, birbirlerini karşılarına alamayacaklarını açıktan dile getirdiler. Ve korkuları birleşti.

Korkuyu yaratan Uzel Makina İşçileriydi. Korkuyu yaratan Nakliyat-İş Sendikasının devrimci sınıf sendikacılığıydı.

Fabrika önünde toplandı işçiler, işçi düşmanı parababaları, sarı sendikacılar gider, dediler.

Haftalık basın açıklaması yaptılar, bıkar gider dediler.

Meydan meydan eyleme başladılar, meydan biter, alan kalmaz yok olur çekip gider dediler.

Patronun villasının önüne gittiler, kapıyı çalar çalar gider dediler.

Gitmediler, direndiler.

Türk Metal Sendikasının İstanbul şubesinin önüne çelenk koydular, çöpe atarız dedi ağalar. Çıkamadılar karşılarına.

Ankara’da Türk Metal’in Genel Merkezinin önüne gittiler. Haklarını arayan, sarı gangster sendikaya hesap soran işçilerin karşısına, işçileri çıkardı ağalar, Sendika ağaları, puslu camın arkasında, olacakları seyrettiler. Hepsi seyretti. Hepsi parababalarıyla etle kemik olmuştu. Ve o siyah çelenk tüm sendika ağaları içindi.

Direndiler, sendika ağalarına ve parababalarının işçi düşmanlığına karşı.

Direniş Çadırı kurdular, Fabrika önünde 7/24 nöbet başladı. Yapamaz dediler.

Nöbete gece geldiler, gündüz geldiler. İşlerine gitti, gözleri uykulu, yorgun, argın geldiler, Torunlarını okula bırakıp geldiler. İlaçlarını çantasına koyup geldiler.

Her Pazar günü İstanbul Ramide ki Uzel Makina fabrikası önünde saat 12:00'da toplanıp eylem ve basın açıklaması yaptılar. Kar, kış, soguk, sıcak, yağmur, sel durduramadı onları, yılmadılar.

Baktı işçi düşmanı parababaları ve sarı sendikacılar direnişin biteceği yok, korkular arttı.

Covit 19 Pandemisi imdatlarına yetişti. Yasaklar, hastalık eve hapseder dedi işçileri, umutlandılar. Bekledikleri olmadı. Sürdü direniş daha kararlı, daha inançlı, daha inatçı.

İşçilerdeki kararlılık artıkça ihanet büyüdü. İhanet büyüdükçe onların yok olacağını düşündüler. .

Ve her gün önünde geçtikleri direnişin devam ettiğini gördükçe kan ağladılar. Ya kazanırsa Uzel Makina İşçileri. Düşündükçe korkuları büyüdü. Uykuları kaçtı.

Yazmadı gazeteciler, Haber yapmadı televizyoncular, konuşmadı çok konuşanlar. Reklam alıp suspus oldular.

Bir Nakliyat-İş, birde Uzel Makina Direnişçileri kaldı.

Yok saydılar hem Nakliyat-İş'i hem Uzel Makina Direnişçilerini.

İhanet şebekesi büyüdükçe küçüldü. İhanet büyüdükçe, büyüdü Nakliyat-İş, büyüdü Uzel Makina Direnişi, büyüdü Uzel Makina İşçileri.

Örnek bir mücadele tarihi bir zaferi getirdi. Devrimci sınıf sendikacılığı yapan Ali Rıza Küçükosmanoğlu önderliğindeki Nakliyat-İş kazandı. Uzel Makina Direnişçileri 15 yıllık mücadeleyi tüm haklarını alarak direne direne kazandı. Türkiye İşçi Sınıfı kazandı. İşçi Sınıfımıza hayırlı olsun

İşçi düşmanı parababaları kaybetti.

Sarı sendika ağları kaybetti.

Elbette ki tarih yazacak Uzel Makina direnişini. Ve tarih yazacak sarı sendikacıların, Uzel Makina İşçilerinin Nakliyat-İş öncülüğünde kararlı, inatla yürüttüğü direnişi karşısında nasıl kaybettiğini.

Artık, tek bir kez Uzel Makina Direnişi ağzına almayan sarı sendikacılar düşünsün... DİSK’in mevcut yönetimi düşünsün.Bağlı sendikaların yönetimi düşünsün.

Hâlâ düşünenler varsa içlerinde,TÜRK-İŞ, HAK-İŞ ve bağlı sendikaları düşünsün.

Tarih böyle yazılır ağalar.