SENDİKA

SENDİKA

Sendika Eşittir Aidat mı, Yoksa Dayanışma mı?

“Sendika eşittir aidat, sendikalaşmak eşittir işten atılmak.”

Bu cümleyi duymayan veya söylemeyen işçi kaldı mı? Belki herkesin dilinde aynı tonla dolaşmaz ama anlamı hep aynı: korku, umutsuzluk ve teslimiyet. Peki kim çıkartıyor bu sözleri? Kim yaygınlaştırıyor? Kime yarıyor bu algı?

Gerçek şu ki, bu cümleler işçilerin değil, patronların ve onların çıkarını koruyan düzenin ürettiği sözlerdir. Çünkü örgütsüz işçi, güvencesiz işçidir. Korkutulan işçi, kolay yönetilen işçidir. Aidatın lafını edenler, milyarlık kârlarını işçinin sırtından çıkaranlardır. “Sendikaya girme, başına iş alırsın” diyenler, o işçinin sırtındaki yükü taşımak istemeyenlerdir.

Senden aidat alacaklar diyen de seni işten atarlar diyende ve seni açlık sınırı altında çalıştıran, kölece çalışma koşullarını dayatan da aynı kişiler yani parababalarıdır.

Evet, bazı sendikalar güven kaybı yaşatmıştır. İşçilerin alın terini aidatla toplayıp, mücadele yerine koltuk kavgası yapanlar olmuştur. Ama bu, sendikanın değil, o sendikacının sorunudur. Tıpkı bozuk bir musluk yüzünden suyu suçlamak gibi… Suya değil, musluğa bakmak gerekir.

O sendikayı, o sendikacıyı da değiştirecek olan işçilerin örgütlülüğüdür.

Sendika demek, aynı haksızlığa uğrayan işçilerin omuz omuza durması demektir. Bir işyerinde haksızlığa uğrayan tek bir kişi varsa, sendika orada herkesin sesidir. Çünkü tek başına itiraz edenin sesi duyulmaz, ama yüz kişi bir ağızdan konuştu mu, o ses duvarları bile titretir.

Bugün patronlar sendikayı “tehdit” olarak görüyor, çünkü sendika demek hesap sormak demektir. Siyasal iktidarlar ise çoğu zaman bu korkuyu paylaşır, çünkü örgütlü işçi hak arayan yurttaş demektir.

Ve ne yazık ki, birçok işçi de bu korku duvarının içine hapsedilmiştir.

Oysa sendikalaşmak suç değil, haktır.

Aidat ödemek yük değil, dayanışmanın bedelidir.

Ve işten atılma tehdidine boyun eğmek değil, birlikte direnmek çözümüdür.

“Sendika eşittir aidat” diyenlere şunu sormak gerekir:

Peki, örgütsüzlük eşittir ne?

Sessizlik mi? Korku mu? Sömürü mü?

Gerçek cevabı sahada çalışan, emeğiyle yaşayan herkes biliyor aslında:

Sendika demek, “yalnız değilim” demektir.

Ve işte tam da bu yüzden, bazıları bu cümlenin unutulmasını hiç istemiyor.

Miroğlu