SUSMAK ÜZERINE

SUSMAK ÜZERİNE

Bakıyor ama görmüyor. Görüyor ama bakmıyormuş gibi yapıyor. İşte bu gününüzün susma ya da yok sayma biçimidir.

"Söz gümüşse sükût altındır."

Konuşmak, insanın başına çok iş açabilir, onun için insan konuşmasına dikkat etmelidir. Korkusu olanlar için geçerli olabilir.

"Söz söylemek çocukluktur, susmak adamlık."," Görmeyen, duymayan, konuşmayan adamdır." Adam olmak için susmak gerek. Konuşanları susturmak için geçerli ve onların söyleyeceklerini en başından itibarsızlaştırmaya yöneliktir.

"Susmak, bazen en büyük konuşmayı yapmaktır." Şuan toplum olarak en büyük konuşmamızı yapıyoruz. Ve bu suskunluk itibar görüyor.

Eee, "Söz biliyorsan söyle, inansınlar; bilmiyorsan söyleme, seni bir adam sansınlar," sözü boşuna söylenmemiştir. Bilmenin derecesi nedir, kim belirliyor, konuşma hakkı nereden başlar?

Susmanın nimetleri üzerine daha çok sayıda atasözü ve özlü söz sıralayabiliriz.

Ama beni yanlış anlamayın atasözlerin ya da özlü sözlerin doğruluğunu ya da yanlışlığını tartışmıyorum. Onlar yıllar boyu toplumların yaşanmışlıklarının süzgecinden geçmiştir. Bir kısmı, döneminde ki doğruluğunu kaybetmiş bir kısmı hâlâ doğruluğunu hissettiriyor. Ki bu sözler genel olarak ev toplantısında, köy odasında, karşılıklı iletişimin olduğu yüz yüze sohbet ortamı içinde kullanılmıştır.

Artık doğrudan iletişim azaldı. İnsanlar birbirleriyle sosyal medya üzerinde iletişim kuruyor.

Sözüm, sözü olanlara kulak kapatma, duymama ve de görüp görmezlikten gelenlere.

Günümüzde ciddi bir suskunluk ve yok sayma vardır. Herkes bu konuda mustariptir. Suskunluğumuz yok saymadan ibarettir, yoksa konuşmaya devam ediyoruz ama birbirimizi dinlemiyoruz. Kendi sesimizin yankısını duyuyoruz o kadar.

Kendi sesimizin yankısını sadece işçi direnişlerinde, eylemlerin, mücadelesi ya da siyasi mücadelemiz içinde duymuyoruz.

Bunu hayatın her alanı için düşünebilirsiniz.

Geldiğimiz bu durumu en iyi,

"Meğer susmak, insanın içiyle konuşmasıymış," sözü tam karşılar. Toplum içinde insanlar Facebook, Twitter, İnstegram, Tiktok gibi sosyal medya ile denizde bir kum tanesi değil denizin kendisi olmuş, kendiyle meşguldür.

Kimin ne dediği, ne yaptığından çok, benim ne dediğim, ne yaptığım önemlidir. Başkasının söylediği doğru kabul görmez ama aynı doğru ancak kendi söylediğinde doğru olur. Ve herkes o doğruyu kabul etmek durumundadır. Görmeyen kördür.

Aslında bu, bir nevi bakar körlük durumudur. Bakıyor ama görmüyor. Görüyor ama bakmıyormuş gibi yapıyor. İşte suskunluk, yok saymak budur.

Özlü bir sözle bitirelim yazıyı.

"Konuşulması gereken yerde susmak, kendi denizinde boğulmaktan başka bir şey değildir."

Miroğlu