Sınıf Sendikacılığı ve Dayanışmanın Gücü

Sınıf Sendikacılığı ve Dayanışmanın Gücü

Asgari ücret, düşük emeklilik ücretleri, gasp edilen kıdem tazminatı, uygulanmayan yasalar, yoksulluk, enflasyon…

Bunlar yalnızca onlardan doğrudan etkilenenlerin değil, işçi sınıfının ve tüm emekçi halkın ortak sorunudur.

Çünkü sömürü bir kişiyi değil, bütün bir toplumu yoksullaştırır; hak gaspları yalnızca bir işçiyi değil, bir sınıfın tamamını hedef alır.

Che Guevara ne demişti:

“Dünyanın neresinde olursa olsun, haksız yere birisinin suratına atılan tokadı kendi suratında hissetmeyen kişinin insanlığından şüphe ederim.”

Bu söz, dayanışmanın özünü anlatır:

Haksızlık nerede yaşanırsa yaşansın, ona karşı duyarsız kalmamak, insan olmanın ve sınıf bilincine sahip olmanın gereğidir.

Dayanışma bir duygudaşlık değil, ortak bir mücadele sorumluluğudur.

Hepimiz biliriz ki;

Sendikalar, gücünü üyeleri için verdikleri mücadeleden alır. Ama şunu da bilmeliyiz. Bir sendikanın büyümesi, yalnızca üye sayısına değil, o üyelerin mücadeleye ne kadar dâhil edildiğine bağlıdır. Ancak sendikaları gerçekten “sendika” yapan, kendi üyeleriyle sınırlı bir örgütlenme anlayışı değil, kendi işkolu dışındaki işçiler ve tüm emekçi halkla kurduğu dayanışma bağıdır.

Bu dayanışma, sendikal hareketin ruhunu oluşturur. Farklı işkollarında çalışan, farklı yaşam koşullarındaki emekçilerin ortak çıkarlarını savunmak, sendikaların varlık nedenidir. Çünkü sınıf mücadelesi parçalandıkça zayıflar; birleştiğinde ise güç kazanır. İşte bu anlayışın adı sınıf sendikacılığıdır.

Aynı ilke, sosyalist partiler için de geçerlidir. Sosyalist hareketin gücü yalnızca kendi örgütlü kadrolarından değil, emekçi halkın içinde yer alabilme ve onunla birlikte mücadele edebilme yeteneğinden gelir. Parti üyeleriyle sınırlı bir siyaset, toplumsal dönüşümü yaratamaz. Halkın taleplerine, direnişlerine ve ortak özlemlerine dokunamayan bir parti, adını ne kadar sosyalist olarak koyarsa koysun, emekçi halkın öncüsü olamaz.

Bu nedenle, hem sendikalar hem de sosyalist partiler için yaşamsal olan şey sınıf dayanışmasıdır.

Dayanışma, yalnızca bir bağlılık değil; ortak bir bilincin, ortak bir mücadelenin adıdır.

Ve unutulmamalıdır: Sınıf dayanışması, hem sendikaları hem sosyalist partileri canlı tutar. Çünkü gerçek güç, emekçi halkın içinde yer alabilmektir.

Miroğlu