PATRONLARIN EN BÜYÜK SERMAYESİ

PATRONLARIN EN BÜYÜK SERMAYESİ:

İşçileri birbirleriyle karşı karşıya getirmek...

Patronların en büyük sermayesi yalnızca para, makine ya da fabrika değildir; asıl sermayeleri işçileri birbiriyle karşı karşıya getirme yetenekleridir. (Sermaye birikimi de burada başlar. Onların sermayesi artıkça işçiler daha çok yoksullaşır) Çünkü bilirler ki, işçiler bir araya geldiğinde, yan yana durduğunda, hakları için ortak bir ses yükselttiğinde hiçbir güç onları kolay kolay yenemez. Bu yüzden patronlar, böl ve yönet politikasını her dönemde farklı biçimlerde uygulamayı başarmışlardır.

Bazen bu, “performans sistemi” adı altında yapılır. Aynı işi yapan işçiler birbirine rakip hâline getirilir, üretim hızına göre prim veya ödül verilir. Böylece rekabet duygusu körüklenir, dayanışma duygusu zayıflatılır. Birbirini desteklemesi gereken işçiler, birbirinin rakibi olur.

Bazen bu oyun, sendikalar aracılığıyla oynanır. İşyerinde farklı sendikaların rekabeti, işçilerin ortak mücadelesini bölmek için fırsata çevrilir. Sarı sendikalar arasında patronun çıkarları için rekabet vardır ama daha çok sarı sendikaların mücadeleci, devrimci sendikalara karşı kullanılması öne çıkar.

Patronlar, sarı sendikayı devrimci sendikalara karşı kullanır; sarı sendika yöneticileri yaşanan çekişmelerle görevini yerine getirir: işçilerin birliğini zedeler.

Ve bazen, sol grupların işçi sınıfı mücadelesinde uzak, bihaber veya masabaşı solculuklarıyla gelişen dar ideolojik dünyası bu bölünmenin zemini hâline gelir. Farklı siyasal yaklaşımlar, işçi sınıfının ortak çıkarlarının önüne geçer. Ortak mücadele yerine, küçük grupların kendi doğrularını dayattığı bir tablo ortaya çıkar.

Oysa işçilerin kurtuluşu, birbirine karşı değil, birlikte durduklarında mümkündür. Dayanışma, patronların bütün oyunlarını bozan en güçlü silahtır. İşçiler performans yarışında değil, omuz omuza durduklarında kazanırlar. Sendikal rekabetin değil, sınıf kardeşliğinin bir parçası olduklarını hatırladıklarında gerçek güçlerini fark ederler.

Kısacası, patronların en büyük sermayesi bölünmüş işçilerdir; ama işçilerin en büyük gücü, birlik ve dayanışmadır.

Miroğlu